Pulcinella
naar Pergolesi
naar Pergolesi
Pulcinella vertelt het verhaal van een kind dat helemaal alleen is op de aarde.
Dat kind is zo onvoorstelbaar alleen dat het beslist de grootste reis te ondernemen dat het kan bedenken:
naar de sterren!
Daar wacht het een fikse teleurstelling, maar geen nood, dat kind gaat naar de zon!
Daar valt helemaal niets te beleven.
"Dan ga ik naar de maan", zegt dat kind.
Maar ook daar staat het voor schut!
Dan maar terug naar de aarde, naar huis.
Op de aarde aangekomen is dat kind zo triest
dat het een zee vol tranen weent …
Zo gaat het verhaal dat een grootmoeder vertelt aan haar kleinkind in Büchners stuk ‘Woyzeck’.
Noch Stravinsky, noch Pergolesi konden met hun kleur en dynamiek
in deze voorstelling het verhaal laten eindigen bij Büchner.
In de traditie van de commedia dell’ arte - Pulcinella ! - neemt dat kind het lot in eigen handen.
Het zingt, danst en tekent een wereld waar verdriet en eenzaamheid niet meer bestaan.
Naïef? … Misschien, maar het verlangen naar het verloren of alleen maar vergeten paradijs,
in de voorstelling door Ariosto met woorden getekend, blijft bestaan.
Pulcinella is een spetterend a capella concert
over eenzaamheid en verdriet
maar vooral over moed en durf
en de kracht van de verbeelding !
‘Pulcinella’ of iets over hoop !
Dat kind is zo onvoorstelbaar alleen dat het beslist de grootste reis te ondernemen dat het kan bedenken:
naar de sterren!
Daar wacht het een fikse teleurstelling, maar geen nood, dat kind gaat naar de zon!
Daar valt helemaal niets te beleven.
"Dan ga ik naar de maan", zegt dat kind.
Maar ook daar staat het voor schut!
Dan maar terug naar de aarde, naar huis.
Op de aarde aangekomen is dat kind zo triest
dat het een zee vol tranen weent …
Zo gaat het verhaal dat een grootmoeder vertelt aan haar kleinkind in Büchners stuk ‘Woyzeck’.
Noch Stravinsky, noch Pergolesi konden met hun kleur en dynamiek
in deze voorstelling het verhaal laten eindigen bij Büchner.
In de traditie van de commedia dell’ arte - Pulcinella ! - neemt dat kind het lot in eigen handen.
Het zingt, danst en tekent een wereld waar verdriet en eenzaamheid niet meer bestaan.
Naïef? … Misschien, maar het verlangen naar het verloren of alleen maar vergeten paradijs,
in de voorstelling door Ariosto met woorden getekend, blijft bestaan.
Pulcinella is een spetterend a capella concert
over eenzaamheid en verdriet
maar vooral over moed en durf
en de kracht van de verbeelding !
‘Pulcinella’ of iets over hoop !
Zang en spel
Alexandra Aerts
Johan Dils
Rob Stutterheim of Barend Weyens
Regie, scenografie en tekst
Karelmaria de Boeck
Licht
Wout Cautreels
Kostuums
Claire Renard
Affiche
Véro Vandegh
Decorbouw
Bruno Willems
Guido Steegen
Productie
Compagnie Carlotta vzw